چگونگی تشخیص اوتیسم در کودکان و درمان اوتیسم

اختلالات اوتیسم (Autism) شامل تمام اختلالاتی است که بر توانایی فرد، برای برقراری ارتباط، درک زبان و توسعه مهارت‌های اجتماعی، تأثیر می‌گذارد.

این اختلال یادگیری به‌طور کلی در زمینه کودکان صحبت می‌شود. علائم اوتیسم را می‌توان در 12 ماهگی تشخیص داد، اما معمولاً تنها در سن 3 سالگی به‌طور رسمی تشخیص داده می‌شود.

اوتیسم در درجات مختلف – خفیف، متوسط و شدید ظاهر می‌شود. در برخی موارد، اگر علائم بسیار خفیف باشد، گاهی اوقات ممکن است تشخیص داده نشود.

این علائم ممکن است بعداً در زندگی مشکلاتی را در تعامل اجتماعی ایجاد کند.

اوتیسم و تنوع عصبی

اوتیسم یکی از شرایطی است که تحت عنوان “تنوع عصبی” قرار می‌گیرد.

تنوع عصبی به این معناست که مغز برخی افراد، اطلاعات را متفاوت از دیگران پردازش می‌کند.

این منجر به تفاوت در نحوه یادگیری افراد، مدیریت احساسات و کنار آمدن با دیگران می‌شود.

در اینجا برخی از علائم مشاهده‌شده در بزرگسالان که در دوران کودکی تشخیص داده نشده است، آورده شده است.

علائمی که در کودکان مشکوک به اوتیسم باید مراقب آنها بود عبارت‌اند از:

1- کودکی که در ارتباط کلامی و غیرکلامی مشکل دارد

اگرچه هر کودکی با سرعت خودش رشد می‌کند، باید به پزشک اطفال مراجعه کنید، اگر:

• کودک در 6 ماهگی لبخند نمی‌زند.
• کودک در 9 ماهگی هیچ حالت صورت ندارد.
• کودک در 12 ماهگی صدای غر زدن یا غرغر نمی‌کند.
• بدون اشاره یا تکان دادن در 12 ماهگی.
• کودک در 16 ماهگی صحبت نمی‌کند.

2- نشانه‌های خجالت اجتماعی: باید مراقب فرزندتان باشید

• هنگام تغذیه از تماس چشمی خودداری می‌کند.
• ترجیح می‌دهند به‌تنهایی بازی کنند.
• به اسمشان جواب نمی‌دهد.
• او دوست ندارد به او دست بزنند.
• در درک یا صحبت در مورد احساسات مشکل دارد.

3- مشکلات ارتباط با دیگران:

• آنها آرام و بدون عبارات صحبت می‌کنند.
• آنها احساسات (ناراحتی یا طعنه) را در مکالمه درک نمی‌کنند.
• آنها در برقراری ارتباط با آنچه می‌خواهند مشکل دارند.

افراد مبتلا به این اختلال ترجیح می‌دهند از دیگران جدا شوند و توانایی ایجاد روابط قوی را ندارند.

یکی از دلایل ناتوانی آنها در درک نشانه‌های غیرکلامی و ناتوانی آنها در برقراری ارتباط با احساسات است.

آنها ممکن است دوستی قوی و روابط عاشقانه نداشته باشند.

4- رفتار و زبان:

بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، به طور مشخص یک نوع رفتار و زبانی تکراری دارند، که اطرافیانشان ممکن است آن را عجیب بدانند.

آنها تمایل دارند کلمات و جملات خود را تکرار کنند.

از نظر رفتاری، ممکن است حرکات تکراری مانند تکان دادن صندلی یا تکان دادن دست داشته باشند.

5- مشکلات توجه:

بزرگسالان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم، دامنه توجه بسیار کوتاهی دارند. آنها در حفظ توجه روی یک کار مشکل دارند و به سرعت چیزها را فراموش می‌کنند.

6- پردازش احساسات:

آنها در همدلی با دیگران مشکلات عمده‌ای دارند، زیرا قادر به درک احساسات نیستند و ممکن است برایشان مشکل باشد که با آنها ارتباط برقرار کنند.

7- مشکل در سازگاری با تغییرات:

کودکان مبتلا به اوتیسم در سازگاری با تغییرات مشکل دارند. آنها مضطرب و ناراحت می‌شوند، حتی اگر تغییر کوچکی در روال عادی آنها ایجاد شود.

8- مشکلات درک کلامی :

آنها در برقراری ارتباط و همچنین درک دیگران مشکل دارند. آنها در درک نشانه‌های یادگیری غیرکلامی مشکل دارند و در نتیجه روابط شخصی آنها آسیب می‌بیند.

اگر کودک یا دانش‌آموز شما دچار این علائم شد، بهتر است آنها را به یک متخصص نشان دهید.

اگرچه این اختلال در درجه اول یک اختلال دوران کودکی است، اما اگر در سال‌های اولیه کودکی تشخیص داده نشود، می‌تواند مشکلاتی را در مراحل بعدی زندگی ایجاد کند.

درباره کودکان مبتلا به Autism

کودکان مبتلا به اوتیسم سه ویژگی اصلی دارند.

1- مشکل در تعامل و برقراری ارتباط با دیگران

به‌عنوان مثال، کودک ممکن است:

• از تماس چشمی برای جلب‌توجه دیگران استفاده نکند.
• از کلمات یا حرکات برای برقراری ارتباط استفاده نکند.
• زبان او در هنگام صحبت در جمع می‌گیرد و نمی‌تواند کلمه را کامل بیان کند.

2- وسایل بازی محدود

به‌عنوان مثال، کودکان ممکن است فقط چوب جمع کنند یا فقط با ماشین بازی کنند.

3- رفتار تکراری

به‌عنوان مثال، کودک ممکن است:

• صداهای تکراری را از طریق گلوی خود تولید می‌کند.
• انجام حرکات تکراری، مانند تکان دادن بدن یا تکان دادن دست.
• انجام کارهایی مانند فشار دادن مکرر کلید چراغ.

سایر ویژگی‌های افراد مبتلا به این اختلال

کودکان Autism همچنین ممکن است نسبت به چشایی، لمس، بینایی و صداها، غیرحساس یا بیش‌ازحد حساس باشند.

برای مثال، ممکن است:

• به‌راحتی از صداهای خاص اذیت می‌شوند.
• فقط غذاهای با طعم خاص می‌خورند.
• برای تماشای شعاع نور، انگشتان خود را به کنار چشمانشان قرار می‌دهند.

کودکان مبتلا به اوتیسم این ویژگی‌ها را دارند. زیرا مغز آنها متفاوت از مغز سایر کودکان رشد کرده است.

رفتار غذایی غیرعادی:

پیکا (میل غیرعادی به خوردن چیزی که غذا محسوب نمی‌شود، مانند خاک، گل، برف یا مو)، یا خوردن فقط انواع خاصی از غذاها مانند غذاهای شیرین یا شور یا فقط “زرد” یا غذای رنگی خاص.

اگر کودک شما برخی از رفتارهای تکراری مانند تکان دادن سر، پرش پلک، چرخش، تکان دادن دست‌ها و چرخش دایره‌ای از خود نشان می‌دهد، باید فوراً با پزشک اطفال خود مشورت کنید.

کج‌خلقی:

در کودکان 5-2 ساله ظاهر می‌شود. کودک ممکن است بیش‌ازحد بی‌قرار باشد و سرش را به زمین بزند. آنها ممکن است واکنش‌های غیرعادی به بوها و صداهای بی‌ضرر داشته باشند.

چه چیزی باعث اوتیسم می‌شود؟

ما دقیقاً نمی‌دانیم چه چیزی باعث اوتیسم می‌شود. ممکن است دلایل مختلفی ازجمله رشد مغز و عوامل ژنتیکی وجود داشته باشد.

مغز کودکان مبتلا به اختلال در اوایل دوران کودکی، به‌ویژه در سه سال اول زندگی، سریع‌تر از حد متوسط رشد می‌کند.

ما نمی‌دانیم که چرا این رشد، سریع رخ داده است.

اما این بدان معناست که در کودکان مبتلا به Autism ، بخش‌هایی از مغز به روشی غیرمعمول با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند.

شواهد به شدت حاکی از یک پایه ژنتیکی برای اوتیسم است. اما بعید است که یک ژن خاص مسئول اوتیسم باشد.

به‌احتمال زیاد، بسیاری از ژن‌ها با هم ترکیب‌شده و با هم کار می‌کنند.

محققان چندین ژن بالقوه را یافته‌اند که ممکن است در ایجاد اوتیسم نقش داشته باشند.

نشانه‌های آن در کودکان

علائم اولیه اوتیسم معمولاً قبل از دو سالگی کودکان ظاهر می‌شود.

در سال اول زندگی، علائم شامل تفاوت در رشد اجتماعی و ارتباطی کودکان است.

به عنوان مثال، کودکانی که بعداً به اوتیسم مبتلا می‌شوند، ممکن است علائم زیر را داشته باشند.

• مشکل در پاسخ به دیگران
• مشکل در برقراری تماس چشمی

در سال‌های اولیه، نشانه‌های اوتیسم بیشتر محسوس می‌شوند. زیرا انتظار می‌رود کودکان شروع به صحبت و بازی با کودکان دیگر کنند.

به‌عنوان مثال، کودکان مبتلا به اوتیسم ممکن است:

• بازی با بچه‌های دیگر را زیاد دوست نداشته باشند.
• هر چه می‌شنوند تکرار می‌کنند.
• با لحن غیرعادی صحبت می‌کنند.

برخی از نوزادان علائم اولیه زیادی دارند، درحالی‌که برخی دیگر فقط تعداد کمی دارند.

تعداد علائم با سن کودکان و تأثیر اوتیسم بر زندگی روزمره آنها متفاوت است.

علائم اوتیسم در کودکان و نوجوانان بزرگتر، ممکن است زمانی قابل‌توجه باشد که کودکان در سازگاری با موقعیت‌های اجتماعی جدید در محیط مدرسه مشکل داشته باشند.

به‌عنوان مثال، درک و پیروی از دستورالعمل‌ها، دوست‌یابی، و داشتن علایق مناسب سن.

تشخیص این اختلال

این اختلال از 12 تا 18 ماهگی قابل تشخیص است، اما معمولاً از حدود دو سالگی است.

تشخیص معمولاً شامل چندین تکنیک است که کودک را آزمایش و ارزیابی می‌کنند. به این ارزیابی چند رشته‌ای می‌گویند.

یک تیم معمولاً شامل یک متخصص اطفال، روانشناس، آسیب‌شناس گفتار و در برخی موارد روانپزشک است.

همچنین ممکن است متخصصان دیگری مانند کاردرمانگر را نیز شامل شود.

این متخصصان ممکن است کودک را با هم در یک زمان و در یک مکان ارزیابی کنند.

یا ممکن است ارزیابی‌های فردی را در یک دوره زمانی در مکان‌های مختلف انجام دهند.

اگر ارزیابی به این صورت انجام شود، متخصصان مشاهدات خود را به اشتراک می‌گذارند و بحث می‌کنند.

هیچ آزمایش واحدی برای Autism وجود ندارد. در عوض، تشخیص بر اساس موارد زیر است:

• تماشای نحوه بازی و تعامل کودکان با دیگران – یعنی چگونه کودکان در حال حاضر رشد می‌کنند
• مروری بر تاریخچه رشد کودکان – نحوه رشد کودکان در گذشته
• مصاحبه والدین

این سطوح نشان می‌دهند، که کودکان در زمینه مهارت‌های ارتباط اجتماعی و رفتارهای معمولی و یا حسی به چه میزان کمک نیاز دارند.

همچنین باید توانایی‌های زبانی و شناختی کودکان را ارزیابی کرد.

نگران رشد فرزندتان هستید، چه باید کرد؟

اگر نگران رشد کودک خود هستید، با پرستار سلامت کودک و خانواده یا پزشک عمومی خود در مورد ارزیابی رشد صحبت کنید.

ارزیابی و تشخیص، اولین گام برای کمک به فرزند شما و دریافت خدمات و برنامه‌های متناسب با نیازهای کودک شما است.

دریافت کمک و پشتیبانی در اسرع وقت بسیار مهم است. درمان و حمایت اولیه، بهترین راه برای کمک به رشد و شکوفایی کودکان مبتلا به اوتیسم است.

این به این دلیل است که آنها می‌توانند به کودکان مبتلا به Autism کمک کنند، تا مهارت‌های موردنیاز برای فعالیت‌های روزانه را بیاموزند.

گاهی اوقات کودکانی که خیلی زود کمک دریافت می‌کنند، با افزایش سن نیاز به حمایت کمتری دارند، یا اصلاً نیازی به حمایت ندارند.

اگر فرزندم دچار این ویژگی ها شد، چه کار کنم؟

در مورد نگرانی‌های خود با متخصص کودک خود صحبت کنید.

اگر کودک لبخند نمی‌زند، نوازش نمی‌کند، صحبت نمی‌کند یا به احساسات شما از طریق در آغوش گرفتن یا تماس چشمی واکنش نشان نمی‌دهد، باید با پزشک خود مشورت کنید.

شما باید به‌طور خاص رشد و تکامل کودک خود را تحت نظر داشته باشید. اگر:

در دوران بارداری از داروهایی مانند تالیدومید، والپروئیک اسید یا داروهای ضد روان‌پریشی استفاده می‌کردید.

شما یا همسرتان در اواخر دهه 30 زندگی خود بودید که باردار شدید (کودکان متولدشده از والدین با سن بلاتر، بیشتر در معرض خطر هستند).

شما یا یکی از اعضای خانواده (کودک، خواهر و برادر، والدین) مبتلا به اوتیسم دارید.

در دوران بارداری عفونت ویروسی داشتید.

نوزاد شما وزن کم هنگام تولد داشته است.

همیشه به یاد داشته باشید:

سیاست «صبر کردن و منتظر ماندن برای رفع یادگیری تا بزرگ شدن کودک» به کودک مبتلا به اختلال گروه اوتیسم کمکی نمی‌کند.

در واقع، از یک تا دو سال، مغز هنوز در حال رشد است. اگر درمان در این مرحله شروع شود، می‌توان بهتر روی بیشتر علائم اوتیسم کار درمانی کرد.

اگرچه اوتیسم در حال حاضر غیرقابل درمان است، درمان زودهنگام در طول سال‌های پیش‌دبستانی می‌تواند به کودک کمک کند تا مشکلات رفتاری را مدیریت کند و به او یاد دهد که در موقعیت‌های اجتماعی بهتر کنار بیاید.

رفتاردرمانی شامل آموزش والدین است که با فرزندان خود ارتباط برقرار کنند.

کودکان مبتلا به بیش فعالی، تشنج و مشکلات خواب نیز به مدیریت پزشکی اولیه نیاز دارند.

پیشنهاد می‌کنیم حتماً در مورد اوتیسم و درمان آن هر چه سریع‌تر اقدام کنید و مشکلات را با کمک متخصص حتماً حل کنید.